تاثیر ازدواج بر توانمندسازی معلولین جسمی (معلولین جسمی حرکتی، احشایی، حسی) با میانجی‌گری سرمایه اجتماعی (مطالعه موردی: معلولین جسمی تحت پوشش سازمان بهزیستی استان کهگیلویه و بویراحمد)

    هدف این تحقیق تاثیر ازدواج بر توانمندسازی معلولین جسمی (معلولین جسمی­ حرکتی، احشایی، حسی) با میانجی­گری سرمایه اجتماعی در استان کهگیلویه و بویراحمد می­باشد. چارچوب نظری تحقیق بر اساس نظریه ساختاریابی گیدنز، نظریه سرمایه اجتماعی، نظریه درمان ­گروهی، نظریه نیازهای انسانی مزلو، نظریه حمایت پیرلین و نظریه انتخاب گلاسر شکل گرفته است. روش انجام تحقیق به صورت پیمایشی است که از پرسشنامه توأم با مصاحبه حضوری جهت گردآوری داده­ ها استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام معلولین جسمی (جسمی­ حرکتی، احشایی، حسی) تحت پوشش سازمان بهزیستی استان کهگیلویه و بویراحمد (به تفکیک هر شهرستان) می­باشد که بالغ بر 10189 نفر می­باشند و با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه تحقیق 370 نفر می­باشد و از نمونه ­گیری خوشه ­ای بین هشت شهرستان (هشت خوشه) استان کهگیلویه و بویراحمد استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده­ ها به وسیله نرم­ افزارهای SPSS21 و AMOS19 صورت گرفته است. نتایج توصیفی پژوهش، بیانگر آن هستند که میانگین نمره توانمندسازی معلولین جسمی در سطح متوسط به بالا است و نتایج استنباطی پژوهش نشان می­دهند که بین متغیرهای سن، جنس، وضعیت­ تاهل، نوع معلولیت و ازدواج با توانمندسازی معلولین جسمی رابطه معناداری وجود ندارد. اما بین متغیر سرمایه­ اجتماعی و توانمندسازی معلولین جسمی رابطه معناداری وجود دارد. و در آخر نتایج یافته ­های مدل ساختاری نشان داده است که ازدواج به تنهایی هیچ­گونه تأثیری بر توانمندسازی معلولین جسمی ندارد و تمام تأثیر خود را با واسطه سرمایه اجتماعی گرفته استبنابراین از آنجائی که اثر مستقیم غیرمعنادار و اثر غیرمستقیم معنادار می­باشد، مدل میانجی پژوهش ما یک مدل میانجی­گری کامل می­باشد.